Jestem ogromną fanką wielkich narracji rosyjskich, więc "Anna Karenina" już na starcie miała u mnie wielkiego plusa - uwielbiam ten wspaniały epicki rozmach. Tołstoj brawurowo kreśli fascynującą historię kobiety rozdartej między namiętnościami a powinnościami. Tytułowa bohaterka w oczach swojego środowiska uchodzi za wręcz kryształową, jest idealną matką i żoną. Wszystko zmienia się, gdy w jej życiu pojawia się prawdziwe uczucie. Wyrzucona poza nawias społeczeństwa, nie znajduje pocieszenia nawet w ramionach kochanka; tylko ona doświadcza bowiem ostracyzmu - Wroński dalej korzysta z uciech dawnego życia. Anna ma tylko jego, jej miłość staje się więc coraz bardziej zaborcza, gorzka. Bohaterka z góry skazana jest na niepowodzenie, historia jej uczucia nie ma prawa skończyć się happy endem.
